2012 డిసెంబర్ 19... నేనెప్పటికి మర్చిపోలేని రోజు... చిన్నప్పటిసంది అమ్మాయిలతోని మాట్లాడాలంటేనే భయపడే బ్యాచ్ లో ముందుండే నేను 8నెలల ఆలోచనలకు ఫుల్ స్టాప్ పెట్టాలని డిసైడైపోయా.. ఒకమ్మాయికి "నువ్వంటే ఇష్టమని" చెప్పటానికి "నేనెంత కష్టపడ్డానో".
డిసెంబర్ 19 గడిస్తే తనని కలిసి... చూసి... మాట్లాడే అవకాశముండదు. ఇక అప్పటికి చెప్పకపోతే.. ఇక ఎప్పటికి చెప్పలేనని అర్థమైంది. ఎంతో ధైర్యంతో పొద్దున్నుంచే పంద్రాగస్ట్ ఉపన్యాస పోటీలకు Prepare అయినట్లు ఎం చెప్పాలి ఎలా చెప్పాలి... ఎంతసేపు చెప్పాలి... చెప్పిన తర్వాత ఎలా వెనక్కు రావాలి అన్నదానితో సహా అన్ని Prepare అయిన. సినిమాల Effect.. లేక తనిచ్చిన CADBURY ప్రభావమో... చాక్లెట్ ప్రపోజల్ కు ఫిక్సైన. ఫోన్ చేసి మాట్లాడాలి.. రోడ్డు చివర్లో ఉంటానని చెప్పిన పది నిమిషాలకు బయటకొచ్చింది. పది నిమిషాల్లో తను 20 అడుగులు వేస్తే....... నా గుండె నిమిషానికి 200 సార్లు కొట్టుకుంది. ఆ హడావుడిలో చివర్లో ఇవ్వాల్సిన చాక్లెట్ ముందే ఇచ్చిన... తను నా చేతిలో శ్రీ శ్రీ మరోచరిత్ర పెట్టి ALL THE BEST చెప్పింది( తనకి ముందే తెలుసా ఏందని నాకు డౌటొచ్చింది). మొత్తానికి చెప్పాల్సిందాంట్లో Quarter(FULLలో 1/4th) చెప్పిన తర్వాత నా గుండె వేగం 200 నుంచి 150కి తగ్గింది. అసలు ఎమంటుందో... ఎప్పుడు చెప్తుందో.. తిడుతుందో...మరొక్కసారి గుండె మారథాన్ పోటీలకు వెళ్లినట్టనిపించింది.
No comments:
Post a Comment